TY - JOUR ID - 80882 TI - خود‌تنظیمی زیست‌محیطی؛ مفهوم، مبانی و ابزارها (با نگاهی به حقوق ایران) JO - مطالعات حقوق انرژی JA - JRELS LA - fa SN - 2538-3140 AU - حسنی, الهام AU - بالوی, مهدی AU - مشهدی, علی AD - دانش‌‌آموختۀ‌ کارشناسی ارشد حقوق نفت‌وگاز دانشکدۀ حقوق پردیس فارابی دانشگاه تهران AD - دانشیار گروه حقوق بین‌الملل و عمومی دانشکدۀ حقوق پردیس فارابی دانشگاه تهران AD - دانشیار گروه حقوق بین‌الملل و عمومی دانشکدۀ حقوق دانشگاه قم Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 6 IS - 2 SP - 285 EP - 304 KW - استاندارد زیست‌محیطی KW - قرارداد استاندارد KW - کثرت‌گرایی حقوقی KW - کدهای زیست‌محیطی DO - 10.22059/jrels.2021.305867.380 N2 - خودتنظیمی زیست‌محیطی به‌عنوان ابزار نوین قاعده­گذاری زیست‌محیطی و در پاسخ به ناکارآمدی­های دولت در تنظیم مقررات مربوط به محیط ‌زیست شکل گرفت که با مبنا قرار دادن کثرت­گرایی و پذیرش اصل حسن­نیت و همکاری، قاعده‌مندسازی را به نهادهای خصوصی آلاینده واگذار­ می­کند. محیط ‌زیست مفهومی جهانی است و نمی‌توان قاعده­گذاری در این حوزه را به سطح کشورها محدود کرد. بنابراین، خودتنظیمی نیز براساس آن‌که در کشورها و توسط نهادهای ملی انجام شود یا در سطح بین‌المللی، اَشکال متفاوتی را ایجاد می­کند و دارای مزایا و معایب متفاوتی است، اما به دلیل ویژگی خاصی که در حوزۀ محیط‌ زیست مطرح است، معمولاً مزایای خودتنظیمی بیشتر و معایب آن با راه‌حل‌هایی قابل چشم­پوشی است. در مقالۀ پیش­رو تلاش شده است با تبیین مفهومی خودتنظیمی زیست‌محیطی و مزایا و معایب آن، روش نوین و مؤثرتری در قاعده­گذاری زیست‌محیطی و همچنین امکان اعمال آن در ایران مطرح گردد. UR - https://jrels.ut.ac.ir/article_80882.html L1 - https://jrels.ut.ac.ir/article_80882_ef65a60153540a3b0c12ea3e42502cd9.pdf ER -