نقش منشور بین‌المللی انرژی: هماهنگی میان توسعة کیفی یا رشد فزاینده در اِعمال اقدامات اجرایی؟

نوع مقاله : علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار ،گروه حقوق عمومی، دانشکدة حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

2 دانش‌آموختة ، کارشناسی‌ارشد ،حقوق بین‌الملل ،گروه حقوق عمومی، دانشکدة حقوق و علوم سیاسی،دانشگاه تهران، تهران، ایران.

چکیده

در سال 1394 (2015م) بیانیه ­ای توسط مجمعی از دولت­ها با پیشگامی اروپایی­ ها که غالباً وارد­کنندة انرژی بودند، صادر شد. کشورهای غنی از انرژی در اثر تکالیف سنگین معاهدة 1994 و بروز تحولات نوین جهانی دربارة انرژی تمایلی برای الحاق بدان نداشتند. کشورهای واردکنندة انرژی با پیشگامی دولت‌های اروپایی درپی ایجاد وفاق میان دو گروه از کشورها، یعنی تولیدکنندگان و واردکنندگان انرژی برآمدند. راهکار صدور بیانیة 2015 با هدف ایجاد همگرایی دربارة منشور انرژی 1994 بود بدون این‌که تألیفی بر دوش دولت­ها گذارده شود. بررسی تأثیر منشور بر ترغیب دولت‌های گروه اول برای همکاری دربارة معاهدة 1994، موضوع این پژوهش است. منشور بین‌المللی انرژی بدون این‌که بخواهد کشورهای هدف را ملزم به برعهده گرفتن تعهداتی در قبال جامعة جهانی انرژی کند، توانست برخی از کشورهای صاحب انرژی را حول‌محور نظام حقوقی جهانی انرژی برای همکاری، گردهم آورد. برآیند چنین روندی، نتیجه ­بخشی فزاینده­ و کمّی در تأثیرگذاری منشور 2015 بر افزایش همگرایی برای اعتلای معاهدة 1994 بوده است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The Role of the International Energy Charter: Coordinating Quality Development or Growth in Implementation?

نویسندگان [English]

  • Ahmad Momenirad 1
  • seyed reza jalili 2
1 Author; Associate Professor, Department of Public Law, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran, Iran.
2 M.A in International Law Department of Public Law, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran, Iran.
چکیده [English]

Abstract: In 2015, a statement was issued by an assembly of governments, led by Europeans who were often energy importers. The energy-rich countries did not want to join the 1994 treaty due to the heavy obligations and the new global developments related to energy. The energy importing countries, with the initiative of the European countries, sought to create an agreement between two groups of countries, i.e. energy producers and energy importers. The strategy of issuing the statement in 2015 was aimed at creating convergence around the 1994 energy charter without putting the burden of authorship on the governments. Examining the impact of the charter on persuading the countries of the first group to cooperate around the 1994 treaty is the subject of this research. The International Energy Charter, without wanting to oblige the target countries to undertake obligations towards the global energy community, was able to gather some energy-owning countries around the global energy legal system for cooperation. The result of such a process has been an increasing and little result in the impact of the 2015 charter on increasing convergence to enhance the 1994 treaty.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Convergence
  • Energy Charter 1994
  • 1991 European Energy Charter
  • Energy producing countries
  • Energy recipient countries
  • Executive measures
  • qualitative development

مراجع

  1. منابع

    الف) فارسی

    1. امین،­ جواد (1395). «منشور بین‌المللی ­انرژی: فرصتی برای دیپلماسی انرژی ایران». فصلنامة سیاست خارجی، شمارة 1، ص172-147. در: http://fp.ipisjournals.ir/article_23865.html(1 آبان 1399)
    2. بهمنی، حمیده؛ نادر مردانی (1395). «جذب سرمایه‌گذاری خارجی و ایجاد ثبات سیاسی و اقتصادی پس از تحریم در حوزة انرژی به‌وسیلة عضویت در معاهدة منشور انرژی». مطالعات حقوق انرژی، شمارة 2 (2)، ص404-371.     DOI:10.22059/jrels.2018.204134.39
    3. 3. پیرمرادی، علی (1399). «الزامات سازمان تجارت جهانی و معاهدة منشور انرژی در خصوص آزادسازی ترانزیت نفت و گاز». رسالة دکتری، دانشکدة حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
    4. تقدیر، محمدکاظم؛ مسعود اخوان‌فرد (1389). «مسئولیت بین‌المللی دولت بر اساس معاهدة منشور انرژی». مجلة حقوقی بین‌المللی، مرکز امور بین‌المللی ریاست جمهوری، شمارة 27، ص19-15.

    http://ensani.ir/fa/article/221420/ (20 اذر 1400)

    1. توماس، والد (1381). «منشور انرژی: گسترش آزادسازی در صنایع انرژی». ترجمه‌ای از انتشارات اقتصاد انرژی، ص31-25. در: http://ensani.ir/fa/article/73887/ (5 آذر 1399)
    2. 6. راعی دهقی، مرتضی (1386). «روسیه و اتحادیة اروپا: استراتژی‌های متقابل انرژی». انتشارات مطالعات مرکزی و قفقاز، شمارة 60، ص220-189. در: http://ensani.ir/fa/article/211125/(20 آذر 1400)
    3. سواری، حسن؛ محمدصالح عطار (1396). «تبارشناسی تعهدات بین‌المللی انرژی در پرتو مورد پژوهش تعهدات حقوق سرمایه‌گذاری انرژی در معاهدة منشور انرژی». فصلنامة پژوهش حقوق عمومی، شمارة 56، ص133-109.
    4. DOI: 10.22054/QJPL.2017.10412.1247
    5. صحرانورد، اسدالله (1389). «آثار حقوقی الحاق ایران به پیمان منشور انرژی در حوزة نفت (ECT) و گاز». رسالة دکتری، دانشکدة حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
    6. صرافی، علی (1380). «نقد و بررسی معاهدة منشور انرژی». اقتصاد انرژی، شمارة 31، ص36-9. در: http://ensani.ir/fa/article/73825/  (20 آذر 1400)
    1. غفاری، سید محمدرضا (1393). بررسی آثار پیوستن ایران به پیمان منشور انرژی. ادارة ارتباطات و روابط با مجامع انرژی، وزارت نفت.
    2. فلسفی، هدایت­الله (1383). حقوق بین‌الملل معاهدات. تهران، فرهنگ نشر نو.
    3. 12. کاسسه، آنتونیو (1382). حقوق بین‌الملل عمومی. تهران، جنگل.
    4. کریمی‌فرد، زهرا (1396). «معاهدة منشور انرژی و عضویت ایران». دومین کنفرانس ملی حقوق، الهیات و علوم سیاسی. در:https://sid.ir/paper/888274/fa (2 آبان 1399)
    5. گروه پژوهشی اقتصاد سیاسی و حقوقی انرژی (1384). متن معاهدة منشور انرژی و ضمایم آن. مؤسسة مطالعات بین‌المللی انرژی (قابل‌دسترسی در کتابخانة اقتصاد دانشگاه علامة طباطبایی (فاقد وب‌سایت) (5-7 آبان 1399).
    6. معینی، مینا؛ محمدعلی بهمنی (1396). «محدودیت‌های اجرای موقت معاهدة منشور انرژی در پرتو رأی داوری یوکاس علیه روسیه». مجلة حقوقی بین‌المللی، شمارة 57، ص90-61.

    DOI:10.22066/CILAMAG.2017.27964   

    1. موسی‌زاده، رضا (1389). حقوق معاهدات بین­المللی. تهران، میزان.
    2. 17. موسوی، سید امیرحسام‌الدین (1398). «تعهدات دولت میزبان بر اساس پیمان منشور انرژی(ECT) و نحوة بازتاب آن در مبانی حکمی آراء داوران». مطالعات حقوق انرژی، شمارة 2 (5)، ص493-477.

      DOI:10.22059/jrels.2020.295044.334  

     

    ب) خارجی

    18. Aalto, Pami (A 2014). “Energy market integration and regional institutions in East Asia”. Energy Policy, 74, pp91–100. https://doi.org/10.1016/j.enpol.2014.08.021 (Accessed 1-6 nov 2020).

    19. Aalto, Pami (B 2014). “Institutions in the European and Asian energy markets: amethodological”. overview. Energy Policy, 74, pp4–15.

      https://doi.org/10.1016/j.enpol.2014.08.022 (Accessed 1-6 nov 2020).

    20. Aalto, Pami (2015). “The new International Energy Charter: Instrumental or incremental progress in governance?”. Energy Research & Social Science, 11, pp92-96. www.elsevier.com/locate/erss (Accessed 28-30 oct 2020).

    21. Aalto, Pami; corporate (2014). “Russia’s energy relations inthe East and West: towards a social structurationist approach to energypolicy formation”. J. Int. Relations Dev, 17(1), pp1–29. http://dx.doi.org/10.1057/jird.2012.29 (Accessed 28-30 oct 2020).

    22. Aalto, Pami; Kim, Talus (2014). “Energy markets in Europe and Asia: too many or too fewinstitutions?”. Energy Policy, 74, pp1-3 (DOI:10.1016/j.enpol.2014.09.009).

    23. Ann Florini; Benjamin K. Sovacool (2009). “Who governs energy? The challenges facing globalenergy governance”. Energy Policy, 37, pp5239–5248.

      https://doi.org/10.1016/j.enpol.2009.07.039 (Accessed 1-6 nov 2020).

    24. Azaria, Danae (2009). “Energy Transit under the Energy Charter Treaty and the General Agreement on Tariffs and Trade”. Journal of Energy & Natural Resources Law, volome 29, issue4. HYPERLINK. "https://www.tandfonline.com/ author/Azaria%2C+Danae (Accessed 28-30 oct 2020).

    25. Belyi, Andrei (2014). “International energy governance: weaknesses of multilateralism”. Stud. Perspect., 15, pp313–328.https://academic.oup.com/isp/article-abstract/15/3/313/1922611 (Accessed 6 oct 2020).

    26. Bonafé, Ernesto; Andris, Piebalgs (2017). “The New International Energy Charter: Sustainable Energy Transition, Investment Dispute Resolution and Market Regulation”. Policy Brief, (33).https://fsr.eui.eu/wp-content/uploads/QM-AX-17-033-EN-N.pdf (Accessed 1-6 oct 2020).

    27. Burger, Lucy; C. Weinmann; Ronald. J (2013). The Decentralised Energy Revolution: BusinessStrategies for a New Paradigm (1 ed.). Basingstoke: Palgrave Macmillan UK.27.  doi:10.1057/9781137270702:  https://www.amazon.com/Decentralized-Energy-Revolution-Business-Strategies/dp/1137270691.

    28. Charter, t. C (20 May 2015). International Energy Charter. Hague. Retrieved from.http://international.energycharter.org/fileadmin/DocumentsMedia /Legal/IECEN.pdf. (Accessed 16 nov 2020).

    29. Charter, T. I (2016, June 23). The International Energy Charter. Retrieved from The International Energy Charter. https://www.energycharter.org/process/international-energy-charter-2015/overview/.

    30. Dano, Jenkins (1996). “Amoil and Gas Industry Perspeetive”. in walde,T(ed) The Energy Charter Treaty: An East- West Gateway For Investment and trade. London, Hague, Boston: Kluwer Law Inernational (Accessed 16 nov 2020).

    31. De Jong,  Sijbren; Woutevs, Jan (2014). “Institutional actors in international energy law. In E. E. K.Talus”. Research Handbook on International Energy Law, pp18–43.https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2304327 (Accessed 28-30 oct 2020).

    32. Falkner, Robert (2014). “Global environmental politics and energy: mapping the researchagenda”. Energy Res, pp188–197.  https://doi.org/10.1016/j.erss.2014.03.008 (Accessed 28-30 oct 2020).

    33..Goldthau, Andreas (2014). “Rethinking the governance of energy infrastructure: scale,decentralisation and polycentrism”. Energy Res. Soc. Sci, pp134–140. https://doi.org/10.1016/j.erss.2014.02.009 (Accessed 28-30 oct 2020).

    34. Hulley Enterprises Limited v. The Russian Federation, PCA Case No. AA 226 (UNCITRAL November 30, 2009). https://pca-cpa.org/en/cases/60/ (Accessed 16 nov 2020).

    35..HYPERLINK"https://www.oecd.org/investment/internationalinvestmentagreements/multilateralagreementoninvestment.htm"https://www.oecd.org/investment/internationalinvestmentagreements/multilateralagreementoninvestment.htm.

    36. HYPERLINK "http://www.energycharter.org/". http://www.energycharter.org/. https://www.iea.org/about/history.

    37. IEA (2021). World Energy Outlook 2021. IEA, Paris. p176. https://www.iea.org/reports/world-energy-outlook-2021 (Accessed 16 nov 2020).

    38. Moe, Espen (2014). “Vested interests energy policy and renewables in Japan, China,Norway and Denmark. In P. M. E. Moe”. The Political Economy of Renewable Energy and Energy Security, 1 ed., pp276–317. Palgrave Macmillan UK. https://www.researchgate.net/publication/304875515_Vested_Interests_Energy_Policy_and_Renewables_in_Japan_China_Norway_and_Denmark (Accessed 7 nov 2020).

    39. Nochevnik, Daria (2015, June 5). International Energy Charter: the emergence of the new globalenergy governance architecture, Eur. Retrieved from elektormagazine: https://www.elektormagazine.com/news/international-energy-charter-the-emergence-of-the-new-global-energy-governance-architecture (Accessed 28-30 oct 2020).

    40..Secretariat of Energy Charter (2016). THE INTERNATIONAL ENERGY CHARTER CONSOLIDATED ENERGY CHARTER TREATY with Related Documents. hague: EnergyCharter.org. www.energycharter.org (Accessed 28-30 oct 2020).

    41. Sönnichsen, N (2020). Leading countries in primary energy consumption worldwide in 2019. https://www.statista.com/statistics/263455/primary-energy-consumption-of-selected-countries/ (Accessed 28-30 oct 2020).

    42. Talus, Kim (2013). EU Energy Law and Policy. Oxford, Oxford University Press (DOI:9780199686391).

    43.Thijs Van de Graaf  (UGent) (2014).  “Energy governance and poverty”. Energy Reserch & Social Science, 1, pp217–225. https://biblio.ugent.be/publication/4370842 (Accessed 11 nov 2020).

    44. Van de Graaf, Thijs (2013). “The Politics and Institutions of Global Energy Governance”. Palgrave, Basingstoke, 57(8), pp129–145. https://www.nature.com/articles/palcomms201547 (Accessed 28-30 oct 2020).

     

مطالعات حقوق انرژی
دوره 8، شماره 2
اسفند 1401
صفحه 457-478

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار