بررسی دلایل و نقش بیمة اجباری برای مسئولیت انواع ‏ آلودگی دریایی

نوع مقاله : علمی پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه حقوق دانشکدة علوم انسانی دانشگاه حضرت معصومه‏ قم، ایران

چکیده

     اصل جبران سریع و کافی خسارات آلودگی دریایی همواره با چالش‌های متعددی در عرصة حمل‌ونقل دریایی روبه‌رو بوده است. یکی از این چالش‌ها، تضمین پرداخت خسارات احتمالی فاجعه‌بار از طریق ایجاد نظام بین‌المللی بیمة اجباری است. وضع بیمة اجباری در چهارچوب نظام بین‌المللی حقوقی مسئولیت مدنی برای آلودگی دریایی، به دلایلی هم‌چون نبود یک نظام یکسان و واحد از سوی برخی کشورها مانند امریکا مورد مخالفت قرار گرفته است. از سوی دیگر، دلایل متعددی برای پذیرش بیمة اجباری در عرصة بین‌المللی برای انواع آلودگی دریایی از جانب بسیاری از کشورها ارائه شده است. این مقاله به روش تحلیلی، ضمن تقسیم انواع آلودگی دریایی و بررسی و ارزیابی دلایل لزوم یا رد بیمة اجباری، تأکید می‌کند که بیمة اجباری برای انواع آلودگی‌های دریایی ناشی از مواد نفتی و نیز مواد خطرناک و سمی، به دلایلی هم‌چون قطعیت غرامت و پوشش خسارات زیست‌محیطی و قابلیت دسترسی به محاکم ملی و منابع مالی عامل خسارت، ضروری است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Analysis of the Effects and Reasons for Accepting ‎and Opposing Compulsory Insurance for Marine ‎Pollution

نویسنده [English]

  • Fariborz Safari
Assistant Professor, Department of Law, Humanity Faculty, Hazrat-e ‎Masoumeh University, Qom, Iran
چکیده [English]

The principle of prompt, adequate and effective compensation for marine pollution damages has always faced many challenges in the field of marine transportation. One of these challenges is to guarantee the compensation for probable catastrophic losses through a unified system of international compulsory insurance. Compulsory insurance in the framework of an international legal system of civil liability for marine pollution has received some oppositions by some countries, including the United States. On the other hand, many countries have presented many reasons for developing compulsory insurance in the international arena for all types of marine pollution. This article, through an analytical method, will examine and evaluate the reasons provided for and against a compulsory insurance for all types of marine pollution. It emphasizes that compulsory insurance for all types of marine pollution caused by oil or hazardous and noxious substances is necessary, for reasons such as guaranteeing a source of compensation for pollution victims, cover environmental damage and facilitate the access to national authorities and financial resources of the responsible persons and its insurer.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Compulsory insurance
  • Marine pollution
  • Pollution victims
  • Damages
  • ‎Limitation of liabilities.‎
  1. منابع

    الف) فارسی

    1. ابراهیمی، نصرالله؛ غزال کشاورزی؛ نرگس کشاورز بهادری؛ شهریار شریفی (1396). «نقش باشگاه‌های حمایت و غرامت در جبران خسارات ناشی از آلودگی‌های نفتی». مطالعات حقوق انرژی، شمارة 3(2)، ص192-169. در:

    http://www.jhvmn.ir/article_248291.html (17 فروردین 1401)

    1. پورنوری، منصور؛ مهدی یوسفی صادقلو؛ شهرام بادسار (1400). «تحدید مسئولیت مالکان کشتی نفت‌کش در جبران خسارت ناشی از آلودگی نفتی در حقوق دریایی ایران و کنوانسیون مسئولیت مدنی (clc)». حقوق و مطالعات نوین، دورة دوم، شمارة 3، ص21-1. در:

    http://www.jhvmn.ir/article_248291.html (18 اردیبهشت 1401)

    1. سیفی قره‌یتاق، داود؛ وحید حسنی؛ محمد مهدی‌پور (1394). «بیمة اجباری مسئولیت مدنی صاحبان کشتی در آلودگی‌های نفتی با تأکید بر کنوانسیون مسئولیت مدنی 1969 با اصلاحات بعدی». پژوهشنامة بیمه، شمارة 30(1)، ص303-269. در:

    https://jir.irc.ac.ir/article_10130.html (23 اردیبهشت 1401)

    1. قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی تأسیس یک صندوق بین‌المللی برای جبران خسارت ناشی از آلودگی نفتی با اعمال اصلاحات پروتکل (1992). مصوب 15/01/1389 مجلس شورای اسلامی ایران.
    2. قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی مسئولیت مدنی ناشی از خسارت آلودگی نفتی با اعمال اصلاحات پروتکل (1992). مصوب 15/01/1389 مجلس شورای اسلامی ایران.
    3. قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی دربارة مسئولیت مدنی برای خسارت آلودگی نفت سوخت کشتی. مصوب 28/02/1389 مجلس شورای اسلامی ایران.
    4. قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون تحدید مسئولیت برای دعاوی دریایی. مصوب 05/03/1393 مجلس شورای اسلامی ایران.

    ب) خارجی

    8. Aldous, G (2000). “Claims by Personal Injury and Fatal Accident Claimants on Property Funds and Limitation Proceedings”. Lloyd’s Maritime and Commercial Law Quarterly 150, in : “Comparison Of Shipowners’ Limitation Of Liability Schemes”. Matison, K.S. (2004). 

    https://www.lanepowell.com/portalresource/lookup/poid/Z1tOl9NPluKPtDNIqLMRV56Pab6TfzcRXncKbDtRr9tObDdErKJCn0!/file.name=/matisonk_002.pdf(Accessed 20/4/2022).

    9. Athens Convention relating to the Carriage of Passengers and their Luggage by Sea (PAL), UNTC. NO. 1463-I-24817.

    10. Beddard, R (1986). “The Implementation of the Convention”. in: The Limitation of Shipowner’s Liability: the New Law, London, Sweet & Maxwell, 152-160.

    11. Brown, R.H (1995). Introduction to Marine Insurance: Training Notes for Brokers, 2nd ed., London, Witherbys Publishing.

    12. Comité Maritime International (CMI), Documentation 1968.I., Documentation 1968. III.

    13. Convention on Limitation of Liability for Maritime Claims, 1976 (LLMC).

    14. Dawson, F.G., and Burns Weston (1962). “Prompt, Adequate and Effective: A Universal Standard of Compensation?”. 30/4 Fordham Law Review 727-758.

       https://ir.lawnet.fordham.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1730&context=flr (Accessed 27/4/2022) 

    15. De la Rue, C. (ed.) (1993). Liability for Damage to the Marine Environment, London, Lloyd’s London Press.

    16. Faure, M. (ed.) (2003). Deterrence, Insurability, and Compensation in Environmental Liability: Future Developments in the European Union , Wien, Springer.

    17. Gauci, G (1997). Oil Pollution at Sea: Civil Liability and Compensation for Damage, UK, Chichester, Wiley.

    18. Hazelwood, S.J (2000). P&I Clubs Law and Practice, (3rd ed). London, Lloyd’s of London Press.

    19. Hill, C., Bill Robertson and Steven J. Hazelwood (1996). Introduction to P&I, (2nd ed.). London, Lloyd’s of London Press.

    20. Hurd, H.B (1952). The Law and Practice of Marine Insurance relating to Collision Damages and Other Liabilities to Third Parties, (2nd ed.), London, Pitman.

    21. ITOPF (2001). A Summary of Oil Spills Response Arrangements & Resources Worldwide, London, ITOPF.

    22. International Convention on Civil Liability for Oil Pollution Damage (CLC 1969).

    23. International Convention on the Establishment of an International Fund for Compensation for Oil Pollution Damage (FUND).

    24. International Convention on Liability and Compensation for Damage in connection with the Carriage of Hazardous and Noxious Substances by Sea (HNS 1996).

    25. International Convention on Civil Liability and Compensation for Bunker Oil Spills, (Bunkers) (2001).

    26. IMO (June 1998). Focus on IMO: Preventing marine pollution, London, IMO Publishing.

    27. IMO (February 2005). Focus on IMO: A Summary of IMO Conventions, London, IMO Publishing.

    28. IMO (2011). Status of Treaties, London, Maritime Knowledge Centre, IMO Publishing.

    29. IMO Legal Committee Docs: IMO LEG 74, IMO LEG 75/5/1, IMO LEG 77/4/3, IMO LEG 77/4/4.

    30. IOPC FUND 1992. (April 2008). Claims Manual, London, IOPC Fund.

    31. IOPC FUND 1992. (2020). Report on the Activities of the International Oil Pollution Compensation Funds, Annual Report, London, IOPC Fund.

    32. IOPC FUND 1992. Docs. 92FUND/EXC.37/4/Add.1, Doc. 92FUND/EXC.37/4/Add.2. Doc. 92FUND/EXC.37/5.

    33. Kierr (1969). “The Effect of Direct Action Statutes on P&I Insurance on Various Other Insurance of Maritime Liabilities and on Limitation of Shipowner’s Liability”. 43 Tulane Law Review 638. https://www.academia.edu/36552349/ (Accessed 3/4/2022).

    34. Hornby, A.S. and Jonathan Crowther (1995). Oxford Advanced Learner's Dictionary of Current English, fifth ed. Oxford University Press, London.

    35. P&I Club’s Rule Book and Correspondents List for Policy Year 2022, Japan P&I Club, https://www.piclub.or.jp/en/news/34503 (Accessed 5/4/2022).

    36. P&I Rules 2003/2004 of the North of England Protection and Indemnity Association Limited, https://www.nepia.com/circulars/policy-year-2003-2004/ (Accessed 3/6/2022).

    37. Protocol on Preparedness, Response and Co-operation to pollution Incidents by Hazardous and Noxious Substances, 2000 (OPRC-HNS Protocol).

    38. Rosag, E (2000). “Compulsory Maritime Insurance”. 258 Scandinavian Institute of Maritime Law Yearbook 2000, http://folk.uio.no/erikro/WWW/corrgr/insurance/simply.pdf (Accessed 1/5/2022).

    39. UN General Assembly (2007). Oceans and the Law of the Sea, UN Doc. A/62/66.

    40. UNCTAD (2021). Review of Maritime Transport 2021, New York, United Nation publication.

    41. Wetterstein, P (1993). “P&I and Environmental Damage”. in: Law Under Exogenous Influences, (Markku Suksi ed.). 78-113.

    42. Wu, C (1996). Pollution from the Carriage of Oil by Sea: Liability and Compensation, London: Kluwer Law International.

    43. Wu, C (2002). “Liability and Compensation for Bunker Pollution”. 33 Journal of Maritime Law and Commerce, 553-567. https://heinonline.org/HOL/ (Accessed 22/5/2022).

    44. Zhu, L (2007). Compulsory Insurance and Compensation for Bunker Oil Pollution Damage, Hamburg, Springer.